Os avós españois temen que tras coidar fillos e netos durante a súa vida “ninguén se preocupe de coidalos a eles” se o necesitan, segundo dedúcese do estudo “Avós e avoas… para todo. Percepcións ao redor da educación e o coidado dos netos”, realizado pola Fundación de Axuda contra a Drogadicción (FAD) e Obra Social de Caixa Madrid.
As conclusións desta investigación cualitativa, presentada onte en Madrid, indican que os avós e avoas senten divididos entre o goce que lles produce poder pasar tempo cos seus netos e a excesiva responsabilidade que esixe o seu coidado e educación. Neste sentido, a clase social pode ser a que marque a diferenza entre o goce dos netos ou a “esixencia” de coidar dos menores xa que, segundo o estudo, nas familias onde os recursos económicos son escasos, os pais adoitan delegar o coidado dos fillos nos avós e estes afirman sentirse “angustiados”.
Esta nova esixencia nas familias con máis dificultades económicas fai que a teoría clásica do coidado dos netos, que indica que os pais educan e os avós malcrían, tivese que revisarse. Deste xeito, os avós asumen, en moitos casos, un novo rol na educación e convértense en inevitable “colchón” nestas familias con dificultades para contratar gardarías ou canguros para os fillos. Ante o novo rol, o estudo sinala que, en ocasións, o goce da educación pode “angustiar ou atafegar” aos avós pola sensación que se produce dunha “vida hipotecada” e, sobre todo, pola falta de certeza de que piden os fillos cando deixan aos netos cos seus avós, segundo explica o coordinador do proxecto e técnico da FAD, Eusebio Megías. “Deixan aos fillos ao seu coidado pero, xeralmente, non piden que se eduquen dunha ou outra forma, polo que os avós non saben a que aterse”, indica Megías. Isto fai que os avós non saiban se aplicar os seus propios criterios educativos, os dos pais ou acordar cos pais dos menores este labor.
Co obxectivo de evitar a sensación de abafo que se produce en moitos avós encargados da educación dos fillos, o traballo defende a “necesidade de reivindicar o propio”, como o dereito a contactar cos netos por goce e non só para o seu coidado, e a “necesidade de marcar límites” para ter un tempo propio para realizar outras actividades. Lembra ademais que hai que coidar aos netos para que os fillos “vivan”, pero non “para que vivan mellor”. Megías sinala que o estudo pretende que as familias sexan conscientes da situación actual na que se atopan os avós para que o “colchón” de apoio non “se monte á conta dos avós e en beneficio dos pais”.
