Lurzoruek mota guztietako hondakinak etengabe isurtzen dituzte, gai baitira agente kutsatzaileak urtetan atxiki eta metatzeko. Ohikoenak metal astunak, hidrokarburoak, olio mineralak eta pestizidak dira. Epe laburrean hondakin horien eragin kaltegarriak sumatzen ez diren arren, denboraren poderioz lurzoruaren edozein aldaketa edo, are gehiago, klima-aldaketak biltegiratutako kutsatzaileak askatzea eragin dezake, eta beste ingurune batzuetan ere eragin dezake, hala nola airean edo azaleko eta lurpeko uretan. Gainera, poluitzaileak lurraren geruza iragazkorrenetan zehar mugitzen direnez, eremu mugakideak ukitzeko arriskua dago.
Prebentzioak, hondakinen ekoizpena zainduz eta isolatzeko eta kontrolatzeko neurriak hartuz, lurzoruak kontrolik gabe kutsatzea saihestu beharko luke. Zoritxarrez, mundu guztiak ez du egiten ingurumena eta pertsonen osasuna errespetatzeko desiragarria den hori; beraz, kutsatu ondoren lurzoruak berreskuratzeko eta birgaitzeko tratamenduak erabili behar dituzte azkenean. Teknologiak askotarikoak dira, eta isurketaren, kutsatzailearen eta inguru fisikoaren ezaugarrien arabera erabiltzen dira funtsean.
Teknologiak askotarikoak dira, eta isurketaren, kutsatzailearen eta inguru fisikoaren ezaugarrien arabera erabiltzen dira funtsean.Hala, azkenean, erabaki daiteke kutsatzaileak ibilgetzea edo geldiaraztea; haiek kentzea edo eraldatzea; edo lurzoru kutsatuaren gainean lan egitea, jatorrizko posizioan edo beste leku batean. Nolanahi ere, leku berean kutsadura kentzeko teknikak erabiltzeko bilakaera argia dago, hondakinak kenduz edo eraldatuz, errausketa, bitrifikazio edo biodegradazioaren bidez, immobilizazioaren edo eustearen ordez.
Erraustea, beiraztatzea bezala, prozesu termiko bat da, hau da, hondeatutako lurzorua berotzea, harik eta kutsatzaileak lurruntzen diren arte eta, ondoren, suntsitu arte. Bitrifikazioaren kasuan, lortzen den tenperatura hain da handia ezen beira-masa geldo bat sortzen baita, non kutsatzaile inorganiko gehienak atxikitzen baitira, eta, aldi berean, kutsatzaile organikoak pirolisi edo errekuntza bidez suntsitzen baitira. Kutsatzaileak kaltegarriak ez diren produktu bihurtzeko bioeraldaketaren bidez lortu nahi diren prozesu biologikoek, normalean, beste teknika gehienek baino gutxiago aldatzen dituzte beren ezaugarri naturalak, nahiz eta eragozpen nagusia haien moteltasuna izan.
Era berean, hainbat prozesu kimiko, biologiko edo fisikotan oinarritutako tratamendu-teknikak etengabe garatzen eta hobetzen ari dira, eta, beraz, kutsatzaileak aldatu edo suntsitzeko gaitasuna hobetzen ari da, arriskugarri edo, gutxienez, ahalik eta arrisku gutxien izan dezaten. Adibidez, sistema berri bat ‘elektrodeskontaminazio’ deritzona da. Sistema hori metalen deskontaminaziorako intentsitate txikiko korronte jarraitu baten aplikazioan oinarritzen da, eta 1998an Guadiamar ibaiaren ibilgua suntsitu zuten lohi metalikoak garbitzeko erabiltzen da Aznalcóllarren (Sevilla).
1972ko Lurzoruaren Europako Gutunak, Europako Kontseiluak hartuak, dio "lurzorua gizateriaren ondasun preziatuenetako bat dela. Lurraren azalean landareak, animaliak eta gizakia bizitzeko aukera ematen du". Hala ere, Ingurumen Zuzenbidearen arabera, lurzoru kutsatuak oso berriak dira eta oraindik gutxi arautzen dira.
Ingurumen Zuzenbidearen arabera, lurzoru poluituen erregulazioa oso berria da, eta oraindik eskasaneurri batean, isurketa kutsatzaileen kasu nabarmenengatik. Hala, EBn ez dago Esparru Zuzentaraurik lurzoru kutsatuetarako, baina 2002an berretsitako dokumentu bat dago, etorkizuneko Europar Batasuneko zuzentarau baterako oinarria dena. Hori dela eta, Europako herrialde batzuek, hala nola Herbehereek, Alemaniak edo Erresuma Batuak, berariazko legeria dute, eta beste herrialde batzuek, hala nola Italiak edo Frantziak, irakasgai hori gainditu gabe dute.
Bestalde, Espainiako Herri Lan, Garraio eta Ingurumen Ministerioak "Lurzoru Poluituen Inbentario Nazionala" egin zuen 1992an, eta kutsatzaile izan daitezkeen jardueren identifikazioan oinarritu zen. Inbentarioa eginda, 1995ean "Lurzoru Poluituak Berreskuratzeko Plan Nazionala" garatu zen hurrengo hamarkadarako, 1995-2005, eta 800 milioi euro inguruko aurrekontua izan du. Plan hori Hondakinei buruzko 10/1998 Legearen aurrekari zuzena da. Lege horretan, lurzoruaren poluzioaren figura jasotzen da lehenengo aldiz, bai eta gaur egungo 9/2005 Errege Dekretua ere, lurzoruaren kalitatea prebenitzea eta babestea helburu duen lehen legea. Horrela, oinarrizko legeria ezartzen da, autonomia-erkidego guztietara hedatua, giza osasunerako eta, kasu batzuetan, ekosistemarako arriskuaren arabera kutsatuta dauden lurzoruak mugatzeko. Lurzoru kutsatua deklaratzeak berarekin dakar kutsatzaileek hura berreskuratu beharra.
